De Rebbe

De biografie van de Rebbe

Rabbijn Menachem Mendel Schneerson, bekend als de Lubavitcher Rebbe, de zevende telg van de Chabad-dynastie. De Rebbe werd geboren op vrijdag 18 April 1902 (11 niesan 5662) in Nikolajev (Oekraine/Rusland) waar zijn grootvader, de vader van zijn moeder Rebbetsin Chana, Rabbi Meir Sjlomo Janovski, fungeerde als plaatselijke rabbijn. Hij werd vernoemd naar zijn overgrootvader, de derde Lubavitcher Rebbe, bekend als de Tzemach Tzedek.

Toen de Rebbe 7 jaar was verhuisde het gezin naar Yekatrinslav (het huidige Dnepropetrovsk) waar zijn vader, Rabbi Levi Jitschak Schneerson, werd benoemd tot Opperrabbijn. Rabbi Levi Jitschak genoot bekendheid als een groot Talmoed-geleerde en was specialist op het gebied van de joodse mystiek. 
Reeds in zijn jeugd ging het intellectuele niveau van de jonge Menachem Mendel het niveau van het formele onderwijs ver te boven. Toen de privé leraren die speciaal voor hem ingehuurd werden het ook niet aankonden, heeft zijn vader hem tot aan zijn huwelijk persoonlijk onderwezen en begeleid.

Op 27 november 1928/14 kislew 5689 trouwde Menachem Mendel Schneerson - hij was toen 27 - met Rebbetsin Chaja Mushka Schneerson. Zij was de dochter van de vorige Lubavitcher Rebbe, rabbijn Joseph Jitschak Schneerson z.l. in Warschau.

Via Rusland, Polen, Duitsland en Frankrijk arriveerde de Rebbe in 1941 in de Verenigde Staten. Intussen had hij gestudeerd aan de universiteiten van Leningrad en Berlijn en aan de Sorbonne.

Zijn schoonvader had zich reeds in New York gevestigd en de basis gelegd voor het hoofdkwartier van wat zou uitgroeien tot de invloedrijkste Joodsreligieuze naoorlogse beweging. De Rebbe werd de rechterhand van zijn schoonvader, zijn leerling en zijn secretaris. Alle onderwijs- en maatschappelijke activiteiten van de Chabad beweging werden onder zijn verantwoordelijkheid uitgevoerd. In die tijd heeft de Rebbe ook het Kehot Publication Society opgebouwd. In deze hoedanigheid zorgde hij voor het publiceren van veel belangrijk materiaal. In de loop der jaren zouden meer dan twee honderd boekbanden van zijn eigen werk verschijnen.

Op 10 sjewat 5711 / 17 januari 1951, één jaar na het overlijden van zijn schoonvader, heeft de Rebbe formeel het leiderschap van de Chabad beweging op zich genomen.
Bij die gelegenheid legde de Rebbe het doel van zijn leiderschap vast in het volgende “statement”:

“In onze Traditie is er sprake van drie liefdes: liefde voor G‑d, liefde voor de Tora en liefde voor je medemens. In feite zijn ze  één. Alle drie komen voort uit 'één en zelfde bron en vormen ze samen een geheel. Het is dus niet juist om ze van elkaar te scheiden."
“ Indien een persoon een grote liefde voor G‑d koestert is het noodzakelijk dat deze liefde zich ook zal uiten in liefde voor zijn medemens. Eveneens het omgekeerde geldt. Liefde voor je medemens is slechts compleet wanneer het gekoppeld is aan liefde voor G‑d en Zijn Tora. Naastenliefde dient zich niet te beperken in het materiële, d.w.z. een hongerige van brood voorzien of drinken aan dorstige geven. Evenzeer maakt het spirituele er deel van uit. Zo zijn de drie liefdes van elkaar afhankelijk.

“Dit is de sleutel om de Verlossing te kunnen bereiken. Onze geleerden zeggen dat het gebrek aan liefde de ballingschap heeft veroorzaakt. De Verlossing uit deze ballingschap zal dus komen als gevolg van het intensiveren van de liefde!”

Hiermee heeft de Rebbe de toon gezet voor wat gestalte zal geven aan de Joodse gemeenschap na de verschrikkingen van de Tweede Wereld Oorloog. In de woorden van Opperrabbijn Jonathan Sacks “De Rebbe’s reactie op WOII, wanneer de wereld met zinloze haat werd overvloeid, was om de wereld met een massa van liefde, ook zonder oorzaak, te doen overvloeien.”

De vorige Rebbe was al begonnen met het uitzenden van sjeluchim -gezanten - naar Marokko, Tunesië, Engeland, Australië, Frankrijk, en tal van staten in Amerika. De Rebbe heeft deze uitzending verhonderdvoudigd. Er is bijna geen land ter wereld waar de vertegenwoordigers van de Rebbe niet zijn. Overal helpen zij de joodse gemeenschap ter plaatse bij de opbouw: van Zaïre tot Zweden, van Hongkong tot Zambia, in Israël, Californië, Zuid-Afrika, Argentinië en Nederland. Schertsend wordt wel gezegd dat je twee dingen overal ter wereld tegenkomt: Coca Cola en Chabad!

In 1967, rond de periode van de Zes Daagse Oorloog, is de Rebbe begonnen met de “Mitswe campanje”. Deze hield in dat iedere moeite gedaan moest worden om Joden bewust te maken van Tora en Traditie. Volgelingen van de Rebbe gingen de straat op om “ondergedoken Joden” weer te laten opduiken, maar deze keer met gepaste trots en gevoel voor hun erfgoed.

Wat is het geheim van Chabad? Waaraan is het succes van de beweging te danken?
Chabad is de afkorting van chochma, biena en da’at, de drie verstandelijke eigenschappen van de mens. De Chabad-filosofie houdt in dat de mens steeds het verstand als coördinatiepunt moet kiezen. Het verstand is het punt van waaruit het lichaam en de menselijke gevoelens gecontroleerd dienen te worden. Als de mens leeft vanuit zijn gevoel en het verstand slechts wordt gebruikt in dienst van het gevoel is er nagenoeg geen verschil tussen de mens en het dier. Gevoelens kunnen heel positief en goed zijn, maar zijn dat niet persé. Interne leiding is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de mens, mens blijft.

'Oeforatsto' - 'En gij zult u verspreiden (...).' - is het motto van Lubavitch en van de Rebbe, geworden. Met andere woorden: jezelf wegcijferen en anderen helpen; gaten in de joodse wereld opvullen.

Hierin ligt de kern van het succes van Chabad en van de Rebbe, die alles droeg en inspireerde. Een mens die vanuit zijn verstand leeft en zijn verstand voedt met de G'ddelijke zuiverheid van Tora en Traditie, zal geliefd zijn bij G‑d en bij de medemens. Naar hem zullen anderen willen luisteren, omdat zichtbaar is dat deze mens naastenliefde en niet zelfzucht en eigenbelang als leidraad neemt.

In de tachtiger jaren heeft de Rebbe’s werk een nieuwe dimensie gekregen. Van oudsher was aangenomen dat het Joodse volk een ‘Licht voor de volkeren’ zal zijn. Door de volkeren te wijzen op de meest fundamentele basis van een rechtvaardige maatschappij, zoals die door G‑d vastgelegd is in de Noachidische wetten, zal het Joodse volk aan deze verwachting kunnen voldoen. Door omstandigheden was het vele eeuwen niet mogelijk. Met de recente ontwikkelingen en de overtuiging dat de Uiteindelijke Verlossing nadert, was het nu de hoogste tijd om ook deze opdracht te vervullen. Deze activiteiten, alsook de Rebbe’s inzet voor onderwijs werden door vele wereldleiders hoog geprezen. Het Huis van Afgevaardigden in de VS heeft haar hoogste eer "The Medal of Honour" postuum aan de Rebbe gewijd.

In 1994, op de derde dag van de joodse maand Tammoez, heeft de Allerhoogste de Rebbe naar zich teruggeroepen. Maar de Rebbe heeft een rijkdom aan wijsheid achtergelaten. De grootse en geniale infrastructuur die hij heeft opgebouwd, blijft onveranderd functioneren.

Voor een uitgebreide (Engelstalige) biografie van de Rebbe: http://www.therebbe.org

Voor een video van de rebbe click hier Chabad.org/living tora

from chabad.nl